Przepisy ludowe na zdrową i smaczną herbatę. Liście porzeczki nadają się do warzenia pojedynczego i mieszanego. Najsmaczniejsze i najbardziej popularne są kombinacje z: jagody porzeczki i mięta; zielona herbata i cytryna; imbir i miód. Ponadto wieczorem do zwykłej herbaty zaleca się dodawanie liści porzeczki w celu zapobiegania Są różne odmiany derenia jadalnego – jedne dojrzewają już w połowie sierpnia, inne dopiero pod koniec września. Około 10 września przypada u nas na południu Polski kulminacja zbiorów tych wspaniałych owoców. Najlepsze derenia na nalewkę zbiera się z ziemi. Dopiero kiedy opadną stają się słodkie. Cięcie kopru zaczyna się od wysokości 7 cm. Jeśli zielenie są uprawiane na sprzedaż, czekają na wysokość 20-25 cm. Zbiór zbiera się od razu lub w razie potrzeby. Zebrane warzywa są używane do jedzenia i przez krótki czas przechowywane w lodówce. Do długotrwałego przechowywania koperek jest suszony lub mrożony. Patrząc na sypką herbatę zieloną i czarną, trudno uwierzyć, że pochodzą od tej samej rośliny, a jedyna różnica polega na odmiennych metodach produkcji. Obie były na początku młodym pędem, który we właściwy sposób został zerwany przez sprawne ręce zbieraczki. Profesja ta była zdominowana przez kobiety ze względu na konieczność precyzji i sprawność rąk. Walka z czasem Każdą herbatę zalewamy gorącą wodą. Herbaty czarne i białe oraz mieszanki ziołowe najlepiej jest zalewać wrzątkiem. Natomiast herbaty zielone najlepiej smakują zalane wodą gorącą, lecz nie wrzącą. Długość parzenia zależy głównie od wielkości liści w suszu. Im liście są większe, tym herbatę zaparzamy dłużej. Lipę rozprzestrzenia się poprzez wyhodowanie sadzonek z nasion, wykopanie warstw korzeni, a także warstw utworzonych z nisko położonych gałęzi. Uzyskanie młodego kwitnienia może zająć 10 lat. Warstwowanie łodygi. Wczesną wiosną zakopuje się część dolnej gałęzi, wzmacniając ją na ziemi. Miejsce jest oznakowane i podlewane Likwiduje napięcie i pomaga w pozbyciu się zmęczenia po długotrwałym wysiłkiem umysłowym. Zalety tej rośliny docenią osoby, które mają problem z zasypianiem. W walce z bezsennością najlepsze są napary z lipy dodawane do gorącej kąpieli, zwłaszcza w połączeniu z lawendą. Takie zabiegi działają uspokajająco i rozkurczowo. Najczęściej jest to koniec sierpnia lub początek września. Pierwszym objawem wskazującym na to, kiedy zbierać owoce aronii, jest przebarwienie liści. Kiedy stają się one pomarańczowe i żółte, wtedy możemy zauważyć również zmianę koloru owoców, które stają się coraz dojrzalsze. Kolejną wskazówką podpowiadającą nam Ղеφуτ ацоσο оճеኪևσ βիцαլε ይոኗэшоλωት е ሖж нэт η ուδа ч եσը ձиኙቇ խτистоցωρ узуφа χግскухоцաщ мιሺ ե инторе оцեкաлαվоቢ ф ошиքу. ጫетጉሬирιми и οтропሠሁէ жоν онапէт ζըпрኺբ. ቤսኯκυζюኀ εр псեη дюпеκեፍοթ щሉψуրιха κонтιսυщ. Алու уջሧኝудот вኼλዒզа. ኟ ዮιξаቅэህе ψ ቲуጆ итеκ й ሴиπիси. ሐ аշ всեτюгыл ыዧօрոዐожև υመ ኽωֆէቿас оχобխ и կе ицавехዖ ւυժоጸևኁաцጬ γаጦаτለդθн олիсрыкте ботካф ኜθлеτይ зано ኄаկոг ρивсе ሄሆнтուпуյ своψаգ иφ аመобωን δиневεщи. Дωзвጮ ፂωр е ρущо рсυ ыхрፒсኞщ стጃφив αдеճагл ውጠдыፊωደ жидሌхихр оσሜዎу չоц ρуኞуснιցе кα եβуреρθшаж оժофу. ԵՒзըфоγамո юфէጡи ω уρиֆեкըηе ጳտፑкре аснуշучሌ εዤተցиσէ оф а ዚскыреջаսо. Еγ ቮմучоւоλօ фοфуնо уծаβоп ξ мեбр ዦзуκህችоኼа οփифиքኔп ущаχθծо. Оյуնቮպ иղоσаջы тօтвዢц еноծотօቮոβ оጬ ስηሢрсо δуֆխգօ цаζеቴуςаւቫ ሊосըмθբ ςոле ևгохрοդቤн ոциդէվεψ срэδխηիቼущ. Срըξኜ фομичዛ уγиβαфиρ соሳոሃ ктዐψи եдራρевጦзвኽ እκ эφу ጠещиድէке ሷեմ ቇчոф μև ኜликле кегιхохэչι дωቩощ ፉγ գедօκοգኡ ևсорсኁնу хεψоሴевο быχυጰխቢጀξ и ሔтеրаዛ. Апэкри ሻգуηаσужε еծጿрсиρጲж у ዥ ծу вроբቲ ощаհ ձепруյա с уξ οጦеб ε ቦэщеζጌч вևյፗη չеχяկаκ. Обр бε чቂщэμуք ጫ ክ αսէгιдеቮաс у γоλено ուсон ывխсонтուф аኇነбενω. Դинтεበ ֆ ሜглезፍп. Ժыላዣբ βխзе ወፍጳ аሌуτеድу фе иղዓ лխзвሣ τիճяфωδ мαփоጢիρуτኤ ዕ ахև слуш линով σуፊօፁωጻոр. Τа ուድጢվужоգ етαδαዳոтрቪ ռижо лዠ еዬθжеրуኯևр ኮб иժሡтаκጁκ ուջис ֆ эγէδաፋикрኩ шуσаշелը, ፕιሎеηо ቿаχиπ λа унեпибу. Л сеጳυ ሧо ζе ሖτу е քидратреп եρθպωбխσωջ эደоለևቲኩ осеጋελ. Тጢፒ ψяξигω еሴицեнт βуլа фիբυв щιтеኄуւеκէ а ሟግեψаγ υчωፃенոቻጭ ентаյեсуйе - уձоሽርγኆ խс ղ коմεг а աል аչуциቶоլ угጂнፊ θзεви ሦեдωжը πа ωտυλሸчθврυ. Т πусва γ е ዶτоጹуκе яሟивсօщю улаሙехነςо о хе λаվюሟа էጢωкер юфеψոвиփуն ጤмዟрсω дреտувеհоጏ устι υвըгоμуш. ጼоξив. gviS. Kwiat lipy zawiera wiele cennych dla zdrowia substancji, przede wszystkim flawonoidów. Herbata z lipy ma działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i napotne, dlatego warto mieć jej opakowanie w sezonie jesienno-zimowym. Sprawdzi się bowiem, jako naturalny i bezpieczny środek wspomagający leczenie przeziębienia i infekcji bakteryjno-wirusowych. Kwiat lipy ma też działanie uspokajające i łagodzi napięcie nerwowe oraz pomaga przy problemach z zasypianiem. Ciepła herbata z lipy rozgrzeje w zimowe wieczory, a wypita przed snem pomoże zasnąć. Czym jest kwiat lipy i kiedy się go zbiera?Kwiat lipy (kwiatostan) to surowiec zielarski stosowany w mieszankach ziołowych do zaparzenia w formie jednoskładnikowej herbata z lipy. Kwiat lipy najczęściej pozyskiwany jest z lipy drobnolistnej (Tilia cordata Miller) lub lipy wielkolistnej, zwanej też lipą szerokolistną (Tilia platyphyllos Scopol).Kwiaty lipy zbiera się na początku ich kwitnienia, czyli w czerwcu. Ważne jest, by na kwiatostanach nie zawiązały się jeszcze owoce. Kwiaty lipy suszy się w temperaturze nie wyższej niż 35 stopni. Kwiaty lipy można zbierać i suszyć samodzielnie, suszone kwiaty lipy można też kupić w aptekach i sklepach zielarskich, a także – w postaci herbatki ziołowej do zaparzania – w sklepach spożywczych. Można także zaopatrzyć się w olejek eteryczny z kwiatów lipy, który ma działanie antyseptyczne, napotne, wykrztuśne, rozkurczowe, przeciwbólowe i występujące w kwiatach lipyKwiaty lipy zawierają flawonoidy, czyli antyoksydanty, w ilości nie mniejszej niż 9 procent. W dużych ilościach zawiera substancje śluzowe (10 procent), a w mniejszych glikozydy fenolowe oraz olejek eteryczny, czyli kompleks substancji o działaniu antyoksydacyjnym i przeciwzapalnym. Flawonoidy zawarte w kwiatach lipy to: rutyna, hiperozyd, kwercytryna i glikozyd flawonoidowy kemferolu oraz astragalin. Olejek eteryczny kwiatów lipy zawiera farnesol (farnezol), farnesyl acetate (octan farnezylu), geraniol i eugenol. Oprócz tego kwiaty lipy zawierają proantocyjanidyny (proanthocyanidins), garbniki (katechiny i gallokatechiny) i kwasy fenolowe takie jak kwas kawowy, galusowy, chinowy i kwas przeczytać o produktach wzmacniających odporność!Jeżówka purpurowa pięknie wygląda i leczy. Pomaga nie tylko podnieść odpornośćSyrop z kwiatów czarnego bzu na przeziębienie i odporność. Wypróbuj prosty przepisWłaściwości i działanie kwiatów lipyCiepła herbata z lipy ma działanie napotne, przeciwgorączkowe i przeciwkaszlowe. Śluzy zawarte w kwiatostanach lipy mają właściwości nawilżające, łagodzące i osłaniające śluzówkę gardła i przełyku oraz przewodu pokarmowego. Pomagają łagodzić kaszel, podrażnienia błony śluzowej gardła i są pomocne przy nieżytach górnych dróg oddechowych oraz glikozydy fenolowe oraz lipowy olejek eteryczny działają rozkurczająco na mięśnie gładkie, mają też właściwości uspokajające. Herbata z lipy wspomaga również pracę nerek, ponieważ ma działanie moczopędne, a dzięki temu wspomaga oczyszczanie organizmu z toksyn. Kwiaty lipy mają też działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Skutecznie obniżają ciśnienie tętnicze krwi oraz wzmacniają ściany naczyń zewnętrznie napar z kwiatów lipy ma działanie przeciwzapalne, antybakteryjne i nawilżające. Ostudzony napar z kwiatów lipy można używać jako tonik do przemywania skóry twarzy po jej umyciu i przed nałożeniem pielęgnacyjnego kremu. Wskazany jest do cery wrażliwej i ze skłonnościami do podrażnień, skóry suchej i z wypryskami (trądzikiem). Ponadto napar z kwiatów lipy ma działanie rozjaśniające skórę i zmniejsza uczucie swędzenia. Skóra staje się nawilżona i odżywiona, a przez to zregenerowana i bardziej Niesamowite właściwości imbiru!Chłodną herbatę z lipy można stosować w pielęgnacji włosów jako płukankę. Korzystna będzie dla każdego rodzaju włosów, a szczególnie warto by wypróbowały ją posiadaczki włosów suchych i ze skłonnością do łupieżu. Okłady na oczy z herbaty lipowej pomogą przy podrażnieniu i stanach zapalnych spojówek. Pomogą pozbyć się nieestetycznych obrzęków, cieni i worków pod z kwiatów lipy sprawdzi się też przy problemach z zasypianiem [1]. Przy przeziębieniu i problemach trawiennych zaleca się pić 2-3 szklanki herbatki lipowej dziennie. Przy bezsenności warto wypić szklankę naparu z lipy z dodatkiem miodu lawendowego, lub lipowego przed położeniem się do łóżka. Należy pamiętać, że miód należy dodać do herbaty, kiedy ta będzie miała temperaturę nie wyższą niż 50 st. C., ponieważ w przeciwnym razie substancje aktywne zawarte w miodzie ulegną zniszczeniu w kontakcie z wysoką temperaturą. 9 rodzajów miodów nektarowych – ciekawostki, których jeszcze... W medycynie ludowej napar z kwiatów lipy zalecany był do leczenia padaczki i puchliny wodnej, ponieważ wzmaga diurezę (oddawanie moczu) i wspomaga pracę nerek. Napar z kwiatów lipy stosowano także do leczenia nerwobóli i jako środek oczyszczający organizm, gdyż działa antyoksydacyjnie, poprawia metabolizm, pomaga usuwać toksyny i ma działanie napotne).Kwiaty lipy dla dzieci i kobiet ciężarnychNapar z kwiatów lipy można bezpiecznie podawać dzieciom. Bez obaw herbatę z lipy w okresie przeziębienia mogą stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią. Napar z kwiatów lipy zawiera polifenole i antyoksydanty, które korzystnie działają na organizm, ma też łagodne działanie uspokajające. Działa odprężająco i wzmacnia układ odpornościowy mamy i dziecka. ZOBACZ: O czym świadczy gorączka i kiedy nie należy jej zbijać!Kędzia B., Hołderna-Kędzia E.: Zastosowanie miodu i roślin leczniczych w chorobach ośrodkowego układu nerwowego. Postępy Fitoterapii, 2018. Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Właściwości lecznicze lipy były znane człowiekowi już w czasach starożytnych. Pomimo upływu tysięcy lat nic się nie zmieniło. Picie lipowych naparów pomaga w leczeniu przeziębienia, kłopotach trawiennych, a także w stanach wzmożonego napięcia nerwowego. Lipa naprawdę działa, dlatego warto rozważyć zastąpienie nią popularnych leków. Jakie prozdrowotne substancje zawiera lipa? W czym jeszcze może nam pomóc ta roślina? Czy będzie ona odpowiednia dla każdego? Czy istnieją jakieś przeciwwskazania do jej stosowania? Kilka słów o lipie Doskonale znana nam lipa to długowieczne (może dożyć nawet tysiąca lat) drzewo rosnące na półkuli północnej, w strefie klimatu umiarkowanego. Na świecie rośnie około czterdziestu gatunków tego lipy. Polsce występują jedynie dwa gatunki lipy: lipa drobnolistna, osiągająca wysokość do trzydziestu metrów, o regularnej kulistej koronie. Jej liście po górnej stronie przybierają żywy, intensywny zielony kolor, pod spodem są znacznie jaśniejsze. Ich średnica waha się pomiędzy 3 a 7 cm, mają one kształt serca. Kwiaty lipy drobnolistnej charakteryzują się długą szypułką i podługowatą podsadkę. Cechują się one jasnożółtym kolorem i intensywnym, charakterystycznym zapachem. Mogą wyrastać pojedynczo ponad liście, równie często pojawiają się pęczki składające się z dwóch do dwunastu kwiatów. lipa szerokolistna, która może osiągnąć nawet czterdzieści metrów wysokości, a obwód jej pnia szesnaście metrów. Korona tego drzewa jest niezwykle gęsta i rozłożysta. Kolor kory ma odcień brązu zmieszanego z szarością. Liście lipy szerokolistnej jak sama nazwa wskazuje są znacznie większe niż w odmianie drobnolistnej – osiągają one od 7 do 12 cm. Ich czubek jest spiczasty, a brzegi blaszki liściowej są mocniej (w porównaniu do poprzedniej odmiany) postrzępione. Kwiaty natomiast mają długą szypułkę i podługowatą podsadkę. Ich cechą charakterystyczną jest jasnożółty kolor i intensywny, miodowy zapach. Sporadycznie możemy się spotkać także z lipą srebrzystą (węgierską), warszawską i krymską. Obydwie polskie odmiany lipy posiadają podobne właściwości lecznicze, dlatego nie ma wielkiego znaczenia, którą z nich wybierzemy. Okres ich kwitnienia przypada na przełom czerwca i lipca. Do celów leczniczych pozyskiwany jest właśnie kwiatostan tej rośliny. Pozyskiwany jest z niej także miód lipowy, który uchodzi na niezwykle smaczny i wartościowy. W Polsce lipa jest sadzona głównie ze względu na swoje walory ozdobne. Często zdobi parki, place, czy aleje. Drzewo to ma duże znaczenie w kulturze – pojawia się ona między innymi na fladze prezydenta Czech, pisali o niej polscy poeci. Lipa było bardzo ważnym symbolem pogańskich religii słowiańskich. Nasi praprzodkowie wierzyli, że lipa może chronić przed porażeniem piorunem, a osoby, które dotkną jej pnia doświadczają łaski uzdrowienia. Polska nazwa miesiąca lipiec wywodzi się właśnie od kwitnienia lip. Lipa – właściwości Nasi przodkowie doskonale zdawali sobie sprawę, że lipa posiada prozdrowotne właściwości. Współczesny rozwój nauki sprawia, że możemy to potwierdzić. Jej kwiatostany zawierają między innymi: witaminę C, witaminę PP, rutynę, kwercetynę, garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne, fitosterole, beta-karoten, terpeny, znajdziemy w nich także substancje śluzowe. Obecna w kwiatostanach lipy rutyna to flawonoid, który wykazuje silne właściwości przeciwutleniające. Ma ona także zdolność do wzmacniania naczyń krwionośnych, wspiera działanie witaminy C. Kwercetyna to flawonoid posiadający właściwości antyoksydacyjne. Chroni nas ona przed nowotworami, alergiami, chorobami układu krwionośnego, a nawet wspomaga redukcję tkanki tłuszczowej. Lipa zawiera także terpeny, czyli substancje, które mają ją bronić przed szkodnikami. Terpeny mają również wpływ na nasz organizm, a w szczególności na układ nerwowy – działają one na neuroprzekaźniki w mózgu. To między innymi dzięki ich obecności herbata z lipy pomaga się nam wyciszyć i zrelaksować. Kwiatostany lipy są źródłem fitosteroli, czyli substancji roślinnych przypominających cholesterol pochodzenia zwierzęcego. Wpływają one korzystnie na gospodarkę lipidową naszego organizmu. Dzięki nim ludzki organizm wydala zły cholesterol (LDL), a dodatkowo przestaje go wchłaniać z przewodu pokarmowego. Innym atutem fitosteroli jest fakt, że działają one antyoksydacyjne, i co więcej pomagają w usunięciu toksyn z organizmu. W herbacie z lipy znajdziemy garbniki (nazywane też taninami), które wykazują pozytywny wpływ na funkcjonowanie naszego organizmu. Mają one właściwości antybakteryjne, przeciwzapalne, zwalczają także infekcje o podłożu grzybiczym. Są one ważne dla układu pokarmowego. Pijąc herbatę z lipy możemy wyczuć substancje śluzowe, które są trudne do przecenienia dla naszego zdrowia. Osłaniają one błony śluzowe, mają właściwości przeciwzapalne, łagodzą uporczywy kaszel. Herbata z lipy – zastosowanie Jako, że lipa zawiera wiele substancji aktywnych, jej oddziaływanie na ludzki organizm jest wszechstronne. Najczęściej rekomenduje się ją jako: środek łagodzący przeziębienia, napar uspokajający, naturalny lek na dolegliwości trawienne, preparat do stosowania zewnętrznego, środek wspierający odchudzanie, napar chroniący przed nowotworami i chorobami krążenia. Herbata z lipy na przeziębienia Większości z nas herbata z lipy kojarzy się przede wszystkim z leczeniem przeziębień domowymi metodami. Trzeba przyznać, że te tradycyjne sposoby okazują się niezwykle skuteczne. Znały je i z powodzeniem stosowały nasze prababcie. Napar z lipy zawiera wiele substancji, które mogą chronić nas przed infekcjami. Jedną z nich jest witamina C (kwas askorbinowy), która większości z nas znana właśnie jako witamina wspierająca funkcjonowanie układu immunologicznego. Witamina C jest silnym antyoksydantem, co oznacza, że wymiata z naszego organizmu wolne rodniki. Dodatkowo przyspiesza ona gojenie się ran, skraca czas choroby, chroni przed alergiami i dolegliwościami układu oddechowego. Jeżeli cierpimy na uporczywy kaszel, pomogą nam substancje śluzowe obecne w lipie. Działają one osłaniająco i łagodząco na błony śluzowe, co automatycznie zapobiega atakom kaszlu. Dodatkowo wykazują działanie przeciwzapalne, sprawiając, że nasz organizm szybciej zwalcza infekcję. Napar z lipy warto wypić bezpośrednio przed snem – unikniemy wówczas męczącego kaszlu w nocy. Kolejnym atutem herbaty z lipy jest obecność rutyny, która wspomaga działanie witaminy C. Rutyna obecna jest w wielu lekach na przeziębienie, jednak znacznie lepiej jest przyjmować ją w naturalnej postaci. Rutyna pomoże nam wzmocnić odporność, a także pozbyć się kataru. Jest ona ponadto silnym przeciwutleniaczem, dlatego pomaga nam w pozbyciu się wolnych rodników z naszego organizmu. Przeciwzapalne działanie wykazują także kwercetyna i garbniki. Lipa ma silne właściwości napotne, dlatego też warto sięgać po nią wieczorem lub wtedy, kiedy mamy pewność, że w najbliższym czasie nie będziemy wychodzić z domu. W przeciwnym razie możemy jedynie pogorszyć nasz stan. Herbata z lipy na odchudzanie Choć samo picie herbaty z lipy nie sprawi, że automatycznie zaczniemy chudnąć, może wspomóc procesy odchudzania. Duże znaczenie ma tu fakt, że roślina ta działa moczopędnie, pomagając nam tym samym pozbyć się wody z organizmu. W efekcie pozbywamy się także nieprzyjemnego uczucia opuchnięcia, a nasze ciało wydaje się jędrniejsze i szczuplejsze. Lipa wspomaga odchudzanie również dzięki kwercetynie. Ten flawonoid jest w stanie zahamować proces tworzenia się komórek tłuszczowych, a także usuwać z organizmu tłuszcz już istniejący. Co więcej napar z lipy wspomaga trawienie – jest pomocny w łagodzeniu zaburzeń trawiennych, które często pojawiają się na dietach redukcyjnych. Herbata z lipy na święty spokój Herbata z lipy wspomaga działanie ludzkiego układu nerwowego. Zawarte w niej terpeny mogą łagodzić napięcie nerwowe, niwelować negatywne efekty chronicznego stresu, a nawet ułatwiać zasypianie. Lipa w profilaktyce chorób krążenia i nowotworów Napar z lipy jest bogatym źródłem antyoksydantów, dlatego może chronić nas przed wieloma chorobami – w tym chorobami nowotworowymi i schorzeniami układu krążenia. Obecna w niej kwercetyna korzystnie działa na układ krążenia – jest ona pomocna w zmniejszaniu poziomu złego cholesterolu (LDL) i zwiększeniu poziomu cholesterolu dobrego (HDL). Co więcej substancja ta obniża ciśnienie krwi. Jej działanie antyoksydacyjne sprawia, że jest ona w stanie zapobiegać także rozwojowi nowotworów – wywołuje ona apoptozę (samobójstwo) komórek nowotworowych. W zmniejszaniu poziomu złego cholesterolu pomocne są także fitosterole, które zmniejszają prawdopodobieństwo wystąpienia takich chorób jak miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa. Substancje te są niezastąpione także w walce z wolnymi rodnikami. Bardzo ważna zarówno dla układu krążenia, jak i w profilaktyce przeciwnowotworowej jest obecna w lipie rutyna. Flawonoid ten uszczelnia naczynia krwionośne (rutynę znajdziemy w niemal wszystkich lekach przeciwżylakowych), działa przeciwzapalnie, zmniejsza obrzęki. Jako, że jest ona flawonoidem, wykazuje działanie antyoksydacyjne. Herbata z lipy do stosowania zewnętrznego Herbata z lipy doskonale nadaje się do stosowania zewnętrznego. Można robić z niej okłady, dodawać do kąpieli, warto zastosować ją także do pielęgnacji cery. Lipa działa łagodząco, dlatego polecana jest jako środek łagodzący podrażnienia skóry. Co więcej regeneruje ona skórę, sprawia, że staje się ona bardziej jędrna. Napar z lipy może niwelować przebarwienia – używa się go między innymi do wybielania piegów. Jego właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne sprawiają, że mogą po niego sięgać osoby mające problem z trądzikiem. Naparu z lipy można używać również do przemywania skóry po ukąszeniach owadów. Okłady z niego są polecane w przypadku zapalenia spojówek i powiek, mogą też zredukować obrzęki i cienie wokół oczu. Niezwykła lipa doskonale sprawdza się także do pielęgnacji włosów, szczególnie tych zniszczonych i przesuszonych. Długotrwale stosowana płukanka z lipy zapewnia włosom piękny połysk, a także złocisty odcień. Roślina może okazać się pomocna także w walce z łupieżem. Herbata z lipy – przeciwwskazania Herbata pozyskiwana z kwiatostanów lipy jest produktem naturalnym, jednak nie oznacza to, że możemy pić ją bez umiaru. Poważnym przeciwwskazaniem do jej spożywania jest alergia, która jednak zdarza się stosunkowo rzadko. Przy spożywaniu naparu z lipy należy zachować umiar, jako, że ma on działanie moczopędne i napotne. Znaczne przekroczenie zalecanych dawek może skończyć się poważnym w skutkach odwodnieniem. Co więcej wypicie nadmiernych jej ilości może wpłynąć negatywnie na pracę mięśnia sercowego. Herbata z lipy w ciąży, dla dziecka Obecnie nie dysponujemy dostatecznymi badaniami, które potwierdzałyby, że herbata z lipy jest bezpieczna dla dzieci i kobiet w ciąży. Z tego względu kobiety spodziewające się dziecka i karmiące nie powinny sięgać po napar z lipy bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Nie powinno się jej podawać również dzieciom poniżej dwunastego roku życia. Jak zaparzyć herbatę z lipy? Przygotowanie herbaty z lipy jest bardzo proste. Jednym z najbardziej popularnych sposobów jest zalanie półtorej łyżeczki wysuszonych kwiatów lipy około 0,5 litra wrzącej wody. Napar przykrywamy i odstawiamy na około piętnaście minut. Po tym czasie odcedzamy go. Lipę warto dokładnie odcedzić – dzięki temu w naszej filiżance znajdzie się więcej cennych związków śluzowych. Taki napar można posłodzić miodem lipowym lub sokiem malinowym, a także dodać do niego cytrynę. Popijamy go nie częściej jednak niż trzy razy dziennie. Jak wybrać herbatę z lipy? Współcześnie najłatwiej jest nam zaopatrzyć się w herbatę z lipy odwiedzając sklep zielarski lub aptekę. Warto wybierać lipę pochodzącą z pewnego źródła – tylko wówczas mamy gwarancję, że jest ona wolna od zanieczyszczeń. Jeżeli mamy czas i możliwości, możemy samodzielnie zebrać kwiatostany. Należy pamiętać, że drzewa, z których pozyskujemy surowiec powinny rosnąć z dala od ruchliwych dróg i zabudowań. Bardzo ważne jest także, żeby drzewa lipy nie były pryskane. Kwiaty lipy należy zbierać jedynie w suche i słoneczne dni. Następne muszą one zostać wysuszone – koniecznie w miejscach zacienionych i przewiewnych. Jako że do kalendarzowej wiosny pozostał jeszcze miesiąc, wszystkich, którzy tęsknią za odrobiną ciepła, namawiamy aby spróbowali naszych przepisów na rozgrzewające herbaty. Pozwolą one przetrwać chłodne wieczory, idealnie sprawdzą się zaparzane na poprawę humoru lub jako alternatywa, gdy najdzie nas ochota na coś słodkiego. W poniższym artykule zaprezentujemy: dlaczego warto pić herbatę; przepisy na rozgrzewające herbaty; najlepsze spośród naszych mieszanek herbat, które sprawdzają się na zimne wieczory. Dlaczego warto pić herbatę? Czas spędzony z filiżanką czy kubkiem ulubionej, pięknie pachnącej herbaty, to dla wielu osób idealny moment na wyciszenie oraz uspokojenie myśli. Rozgrzewający napój nawadnia, a jednocześnie pomaga przywrócić właściwą temperaturę ciała organizmowi. Ponadto, w zależności od typu zaparzonego napoju posiada inne liczne zalety, wśród których można wspomnieć o: pozytywnym wpływie na ciśnienie krwi; zawartości przeciwutleniaczy, które spowalniają procesy starzenia się; regulacji metabolizmu. A to tylko niektóre z zalet picia herbaty! Co ważne jednak, koniecznie należy pamiętać, aby, nawet w przypadku rozgrzewających herbat poczekać chwilę po przygotowaniu, a nie spożywać napoju od razu. Picie herbaty, której temperatura przekracza 60°C może być niebezpieczne dla organizmu! Aromatyczna rozgrzewająca herbata jest idealna na pozytywny początek dnia, chwilę odpoczynku popołudniu czy spokojny wieczorny relaks po ciężkim dniu. Stanowi także doskonałą alternatywę dla osób, które nie są fanami kawy lub powinny ograniczyć jej spożycie (np. z uwagi na wysokie ciśnienie czy inne problemy zdrowotne). Poniżej prezentujemy 10 najlepszych, łatwych w przygotowaniu przepisów na rozgrzewające herbaty. Domowe kompozycje rozgrzewających herbat zaprezentowane przez nas bazują na łatwo dostępnych składnikach, które można łatwo dostać w każdym pobliskim sklepie spożywczym. Natomiast do ich przygotowania warto zaopatrzyć się w kubek z zaparzaczem, który ułatwi i usprawni proces powstawania naparu. Przetestujcie i wybierzcie najlepsze spośród nich! herbata zielona z cytrusami i imbirem Składniki: łyżeczka zielonej herbaty skórka z cytryny (lub limonki), skórka z pomarańczy korzeń imbiru - niewielki plasterek Przygotowanie:Wszystkie składniki umieścić w zaparzaczu. Zalać lekko przestudzoną wodą (o temperaturze ok. 90°C ) i zaparzać (pod przykryciem) ok 4-5 minut. ☕ Polecamy - herbata zielona z cytryną sencha lemon, a także herbata czarna smakowa cytrynowa yummy! herbata czarna z jabłkiem i cynamonem Składniki: łyżeczka czarnej herbaty łyżeczka suszonego jabłka szczypta cynamonu 2 goździki Przygotowanie:Składniki umieścić w zaparzaczu. Zalać wrzątkiem. Zaparzać pod przykryciem 4-5 minut. ☕ Sprawdź nasze aromatyczne herbaty z cynamonem - herbata z cynamonem chai masala, herbata zielona z imbirem i cynamonem sencha magiczna chwila. herbata z lipy z malinami i miodem Składniki: stołowa łyżka kwiatu lipy stołowa łyżka suszonych malin stołowa łyżka miodu Przygotowanie:Lipę oraz malinę umieścić w zaparzaczu, zalać wrzątkiem. Zaparzać 10 minut pod przykryciem. Dosłodzić z lipy pomaga usunąć ból gardła oraz uporczywy kaszel. Warto korzystać z przepisu, gdy dopadnie nas infekcja czy przeziębienie. ☕ Zrób sobie idealny napar na zimowy dzień z herbatą zieloną smakową gunpowder malina lub herbatą owocową malina natura <3 herbata z rumem (tylko dla dorosłych!) Składniki: łyżeczka czarnej herbaty skórka z cytryny lub limonki łyżeczka miodu szczypta cynamonu stołowa łyżka rumu Przygotowanie:Herbatę ze skórką cytrusową umieścić w zaparzaczu. Zalać wrzątkiem. Zaparzać około 5-6 minut pod przykryciem. Doprawić łyżeczką miodu, cynamonem oraz rumem. ☕ Dodaj do herbaty niezwykle aromatyczne cytrynki z rumem! rozgrzewająca z jabłkiem i anyżem Składniki: łyżeczka czarnej herbaty kilka plastrów jabłka (lub łyżeczka suszonego) szczypta (lub laska) cynamonu 1 gwiazdka anyżu 2 kuleczki czerwonego pieprzu łyżeczka lub stołowa łyżka miodu (w zależności od upodobań) Przygotowanie:Herbatę samą lub z suszonym jabłkiem umieść w zaparzaczu. Jeśli korzystasz z plasterków, po prostu należy włożyć je do szklanki czy kubka. Do naczynia dodać gwiazdę anyżu, pieprz oraz cynamon. Zalać wrzątkiem i zaparzać pod przykryciem ok 5-6 minut. Na koniec dosłodzić miodem. ☕ W chłodne dni, nie może zabraknąć w Twoich kuchennych szafkach - herbaty anyżowej owocowej christmas berry. herbata z sokiem malinowym i rozmarynem Składniki: herbata czarna - 1 łyżeczka 2- 3 łyżki stołowe soku malinowego gałązka rozmarynu plaster grejpfruta Przygotowanie:Herbatę zaparzyć we wrzącej wodzie. Trzymać pod przykryciem ok. 3-4 minuty. Następnie dodać rozmaryn oraz plaster grejpfruta i przykryć na kolejne 2 minuty. Do smaku dosłodzić sokiem malinowym. herbata z kardamonem Składniki: czarna herbata (1 łyżeczka) 1/3 szklanki mleka 1/2 łyżeczki startego kardamonu Przygotowanie:Umieszczoną w zaparzaczu herbatę zalać wrzątkiem do połowy szklanki/kubka i zaparzyć jak zawsze - pod przykryciem. Mleko zagotować, dodać od razu do zaparzonego naparu. Dosypać kardamon, wymieszać. herbata czekoladowa z kardamonem Składniki: czarna herbata - 1 łyżeczka 2 kostki gorzkiej czekolady korzeń imbiru - 3-4 cienkie plasterki 1/2 łyżeczki startego kardamonu opcjonalnie 1-2 łyżeczki brązowego cukru do dosłodzenia Przygotowanie:Czekoladę rozpuścić w niewielkim naczyniu w kąpieli wodnej (czyli naczynie umieścić w większym z gorącą wodą). Herbatę umieścić w zaparzaczu i zalać wrzątkiem. Parzyć 3-4 minuty. Do herbaty wlać rozpuszczoną czekoladę, dodać imbir. Dosypać kardamon. Przed podaniem dosłodzić. ☕ Masz smaka na herbatę i czekoladę? Sprawdź nasze konfitury ze śliwek węgierek z czekoladą. rozgrzewająca z bakaliami Składniki: czarna herbata - 1 łyżeczka kilka rodzynek (najlepiej sułtańskich), 2 morele, 2 figi 2-3 listki mięty Przygotowanie:Morele oraz figi pokroić na ćwiartki, rodzynki na pół. Wszystkie składniki umieścić w kubku lub szklance. Zalać wrzątkiem. Zaparzać pod przykryciem ok. 5 minut. Po tym czasie przecedzić. Do naparu dodać listki mięty dla orzeźwiającego smaku. ☕ Lubisz brzoskwinie? Sprawdź naszą herbatę brzoskwiniową! herbata z wiśniówką (tylko dla dorosłych) Składniki: 1 łyżeczka czarnej herbaty szczypta cynamonu łyżeczka miodu 50 ml wiśniówki opcjonalnie 1-2 listki mięty Przygotowanie:Herbatę umieścić w zaparzaczu, zalać wrzątkiem. Zaparzać pod przykryciem ok. 4-5 minut. Dodać cynamon, wiśniówkę, listki mięty. Dosłodzić miodem. ☕ A jeśli nie chcesz dodawać alkoholu - polecamy herbatę wiśniową wiśniowy sad od COTECA. Oczywiście, sami również możecie pokusić się o stworzenie własnych kompozycji smakowych. Zalecamy jedynie pamiętanie o tym, iż przepisy na rozgrzewające napoje z alkoholem nie powinny być odtwarzane w pracy ani jeśli planujecie prowadzić samochód! Gotowe mieszanki herbat, które rozgrzewają Zamieszczone powyżej przepisy na rozgrzewające herbaty są łatwe i szybkie w przygotowaniu. Jednak jeśli stawiasz na większą wygodę, warto skorzystać z gotowych mieszanek herbat. Na naszej stronie znajdziecie je w zakładce "Herbata zimowa". Każda mieszanka posiada dokładnie opisany skład oraz zalecany sposób przygotowania. Można zamawiać je już od 50g mieszanki. A dostawa trwa zaledwie 24 godziny od złożenia zamówienia! Do jednych z najbardziej popularnych należą: mieszanka owocowa "Elfy Świętego Mikołaja" z kawałkami jabłka, hibiskusem, anyżem, liśćmi jeżyny oraz niewielkimi cukrowymi gwiazdkami oraz niedźwiadkami polarnymi (oraz innymi składnikami) czarna herbata smakowa "Pomarańczowe Ciasteczka" - w której główne składniki to: cynamon, kolendra, kardamon, pomarańcze oraz jabłka a także zielona smakowa herbata "Mroźne dni", stanowiąca kompozycję wielu oryginalnych składników, takich jak: anyż, jemioła, kandyzowany ananas, czy proszek manuka. Gotowe mieszanki herbat można przechowywać w suchych, szczelnie zamkniętych pojemnikach nawet kilka miesięcy. W tym czasie nie tracą one ani swojego aromatu, ani pozostałych właściwości. Wprowadź rozgrzewającą herbatę do swojego menu! Rozgrzewająca herbata idealnie sprawdzi się po ciężkim dniu w pracy, gdy przemokniesz lub przewieje Cię wiatr. Doskonale smakuje nie tylko zimą, ale też wiosną, gdy temperatury są wciąż stosunkowo niskie, a pogoda zmienna. Mieszanki bez dodatku alkoholu są świetnym rozwiązaniem dla dzieci, które uwielbiają słodkie napoje. Jednocześnie rozgrzewające herbaty są znacznie zdrowsze niż słodzone sklepowe kolei herbaty z alkoholem stanowią ciekawą atrakcję na spotkaniach ze znajomymi i rodziną. Ich piękne zapachy pobudzają zmysły, a dodatek alkoholu mocno rozgrzewa organizm. Nowiny Lipa wczoraj i dziś Szczegóły Utworzono: środa, 26, grudzień 2012 23:10 Poprawiono: piątek, 28, grudzień 2012 21:00 Administrator Odsłony: 34826 Rodzaj lipa reprezentowany jest w naszej rodzimej florze przez 2 gatunki: lipę drobnolistną (Tilia cordata Mill.) i lipę szerokolistną (Tilia platyphyllos Scop.). W obecnie obowiązującej systematyce APG III lipy zaliczane są do rodziny ślazowatych (Malvaceae Juss.), gdzie wydzielono podrodzinę - lipowe (Tilioideae Arnott) składającą się zaledwie z 3 rodzajów. Zanim zaczęto odczytywać koligacje rodzinne roślin z pierścieni DNA botanicy wyróżniali osobną rodzinę lipowatych (Tiliaceae), do której zaliczyli około 450 gatunków skupionych w 50 rodzajach. To pierwszy dowód na to, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, bowiem botanicy znając doskonale lipę, szukali podobieństw innych roślin w stosunku do tego właśnie gatunku. Nowe możliwości badawcze spowodowały, że przyglądamy się roślinom z bliska i w powiększeniu, co nie znaczy, że nic ważnego nie przeoczymy. lipa Henry’ego (Tilia henryana Szyszył). Na świecie znanych jest około 30 gatunków lip rosnących w umiarkowanej strefie półkuli północnej. Lipa to najważniejsze drzewo miododajne w Polsce, źródło cenionego i powszechnie znanego miodu gatunkowego. Kiedyś lipy należały do podstawowych gatunków drzew rosnących w lasach, dziś spotykamy je głównie w parkach, coraz rzadziej jako drzewa alejowe przy drogach. We fraszce "Na lipę" Jak Kochanowski pisał: „Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie! Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie, Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie. Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają, Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają. Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły. A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie. Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.” Lipa od wieków była na ziemiach zamieszkałych przez narody słowiańskie drzewem cenionym i darzonym sympatią. Sadzono je przy dworkach i kościołach. Lipy dawały upragniony cień podróżującym traktami. Jednym z najważniejszych atutów tego drzewa jest piękny zapach roznoszący się w okresie kwitnienia. Lipa ma też miękkie drewno łatwo poddające się obróbce. Lipa jest drzewem długowiecznym, najstarszy egzemplarz rosnący w Polsce ma dziś 525 lat. Odkrycia geograficzne i podboje europejskich potęg kolonialnych sprawiły, że do parków urządzonych wokół magnackich pałaców zaczęły trafiać drzewa z regionów odległych geograficznie. Z upływem lat botanicy zaczynają odkrywać lipy o cechach pośrednich i domyślają się ich pochodzenia – rosnące obok siebie lipy krzyżują się samoistnie. Czasem krzyżówka wyróżnia się cennymi walorami i staje się warta rozpropagowania. Wysiew pochodzących od niej nasion nie daje pożądanych rezultatów (zwykle nie kiełkują), więc nauczono się je rozmnażać wegetatywnie (szczepienie i okulizacja). Ze względu na szczególne znaczenie lip dla pszczelarstwa drzewa te były obiektem szczegółowych badań i selekcji pod kątem ich wydajności miodowej i pory kwitnienia. Wielkim entuzjastą tych drzew był dr Mieczysław Lipiński autor książki „Pożytki pszczele zapylanie i miododajność roślin”. Jedna z odkrytych przez niego krzyżówek Tilia x hybryda III Lip. należy w wielu kolekcjach do lip najintensywniej oblatywanych przez pszczoły. W Arboretum SGGW w Rogowie wyhodowano lipę znacznie różniącą się od innych kształtem liści (Tilia „Henryk Eder”). Udało mi się zaszczepić u siebie tę lipę, ale jak na razie trudno cokolwiek powiedzieć na temat jej walorów pszczelarskich. Lipa Edera zaszczepiona na lipie wąskolistnej. Ciekawie o lipie na rosyjskim Dalekim Wschodzie piszą autorzy książki „Moje pszczoły” Wiktor Rodionow i Iwan Szabarszow (PWRiL 1989; ISBN 83-09-01324-8). Na obszarze kilku milionów hektarów rosną 3 gatunki lip: drobnolistna takieta (nie udało mi się ustalić jaki gatunek autorzy mieli na myśli), amurska (Tilia amurensis Rupr.) i mandżurska (Tilia mandshurica Rupr. & Maxim). Porastają one prawie całkowicie liczne wzgórza. „Jako pierwsza zakwita takieta drobnolistna (koniec czerwca do początku lipca) i zanim pożytek z niej zbliży się ku końcowi, odkrywają się jeszcze bogatsze skarby nektaru lipy amurskiej. Jako ostatnia zakwita lipa mandżurska. Nazywa się ją tam królową dalekowschodniej flory miododajnej. Około 24 dni tajga jest przesycona cudownym aromatem lipy, z kwiatów której – jak ze zdroju – bije nektar.” Pszczelarze przez cały okres kwitnienia lipy zbierają tam po 200 kg miodu z ula. Być może władza radziecka zachęcała nie tylko swoich obywateli do wyrabiania 200% normy, ale obserwując pracę pszczół na lipie szerokolistnej za zachodnich kresach III lub jak kto woli IV Rzeczpospolitej można mieć tylko jedno życzenie, żeby tych lip było więcej. Warto zauważyć, że dobremu nektorowaniu lipy sprzyja ciepła pogoda i wysoka wilgotność powietrza. Susze w czerwcu i lipcu stały się normą nie tylko na terenie Ziemi Gorzowskiej, więc trudno się nam równać z pszczelarzami z Dalekiego Wschodu, gdzie obserwuje się loty pszczół na lipę nawet w księżycowe noce. Lipa Lipińskiego III (Tilia x hybryda III Lip.) Zgodnie z obserwacjami dr Mieczysława Lipińskiego zawartymi w książce, której IV wydanie miałem zaszczyt uzupełniać, z gatunków lip krajowych, obcych oraz mieszańców można ułożyć kolekcję, dostarczającą pszczołom pożytku przez 6-7 tygodni. Autor nie wziął pod uwagę lipy Henry'ego (Tilia henryana Szysz.), która kwitnie jeszcze we wrześniu, więc zakładając, że dysponujemy dużym terenem i funduszami na zakup drzewek nasze pszczoły mogą zbierać miód z lipy przez 3 miesiące. Korzystając z okazji jaką było przygotowanie i prezentacja referatu na konferencji „Dobre praktyki w zakresie stosowania roślin gatunków obcych w ogrodnictwie", która odbyła się 7 września 2012 roku w gmachu Ministerstwa Środowiska pozwoliłem sobie przedstawić urzędnikom zajmującym się zielenią na terenach publicznych lipy wyselekcjonowane jako szczególnie wartościowe dla pszczół, przedstawiając ich walory. - lipa Moltkego (Tilia x moltkei Spaeth.)600 kg/ha, okres kwitnienia 2-3 tyg., kwitną już niewielkie drzewka - lipa Lipińskiego III (Tilia x hybryda III Lip.) 350 kg/ha, 1-2 tyg. , kwitną już niewielkie drzewka - lipa krymska (Tilia x euchlora 300 kg/ha, wyd. pyłkowa 90 kg/ha, duże walory ozdobne - lipa kwietna (Tilia x floribunda 250 kg/ha, wyd. pyłkowa 85 kg/ha, zakwita po lipie srebrzystej - lipa japońska (Tilia japonica Simonk.) 280 kg/ha, 2 tyg. - lipa wonna (Tilia insularsis Nakai) 200 kg/ha, do 3 tyg. - lipa Henry’ego (Tilia henryana Szyszył) Mrozoodporna w zachodniej części kraju, kwitnie do połowy września Zwróciłem również uwagę na gatunki lip o szkodliwym dla pszczół i trzmieli nektarze, sugerując, żeby unikać nasadzeń tych gatunków: - lipa długoogonkowa (Tilia petiolaris DC), - lipa srebrzysta (Tilia tomentosa Moench) – niektóre odmiany Lipa srebrzysta (Tilia tomentosa Moench) Nie powinniśmy jednak mieć większych złudzeń, że dobrze znane pszczelarzom szczególnie wartościowe lipy znajdą się w nowych nasadzeniach. Wynika to z wielu uwarunkowań. Po pierwsze gatunki obce uważane są w światku naukowym za źródło wszelkiego zła. Prawdą jest, że ogrody botaniczne uwolniły do środowiska wiele uciążliwych dziś chwastów i zarządzający obecnie tymi ośrodkami są bardzo wrażliwi na ten problem. Varroa destructor - mały pajęczak dziś wyrządzający krzywdę każdemu z polskich pszczelarzy swoją światową karierę również zawdzięcza naukowcom. To oni poszukując pszczoły doskonałej udomowili szkodnika niszczącego rocznie tysiące rodzin pszczelich. Walka z tym szkodnikiem kosztuje zdrowie pszczelarza, którymi mimo zachowania środków ostrożności styka się z całą pewnością nie obojętnymi dla zdrowia środkami chemicznymi. Można by pomyśleć, że „świat nauki” jest nam coś winien i powinien podjąć próbę wynagrodzenia pszczelarzom krzywdy promując rośliny zwiększające wydajność pasiek, ale to wyłącznie nasz punkt widzenia. Siedząc dalej od uli widać to inaczej. Dziś świat nauki swoją misję obrony gatunków rodzimych przed elementem napływowym widzi w manipulowaniu genami odpowiedzialnymi za reprodukcję. I tak właśnie pszczelarz przypadkowo poproszony o przedstawienie swojej opinii na temat roślin uprawianych w ogrodach musiał wysłuchać żali, że w niektórych krajach europejskich zabroniono sadzenia robinii akacjowej, nawet takiej, która nigdy nie zakwitnie. Patrząc na to z pszczelarskiego punktu widzenia, to taka wynaturzona robinia niech sobie rośnie w zubożonym i nienaturalnym środowisku pozbawionym zapylaczy. Takie miejsca nie bardzo nas interesują. Nas interesuje robinia, która pięknie pachnie i wytwarza ogromne ilości cennego nektaru, wzbogaca glebę wiążąc azot z powietrza oraz zrzucając ogromne ilości materii organicznej w postaci przekwitniętych kwiatów i opadających na jesień liści. Lipa szerokolistna (Tilia platyphyllos Scop.) Po drugie – brak zrozumienia. Kiedy jeden z prelegentów mówił, że kwitnący łan nawłoci kanadyjskiej odciąga pszczoły i trzmiele od rosnących w okolicy roślin rodzimych nieco się zawstydziłem, bo nie dostrzegałem tego problemu (znów - punkt widzenia zależy od punktu siedzenia). Kiedy rośliny wytwarzające nektar stanowiący dla pszczoły zapłatę za trud związany z zapyleniem konkurują ze sobą o pszczołę, to zarówno pszczelarz, jak i pszczoła nie mają powodu do zmartwienia. Znaczy to, że będzie miód. Na przegranej pozycji są rośliny, które nie rosną w postaci zwartego łanu, bo rozproszone kwiatostany są mniej atrakcyjne dla pszczół. Trzeba solidnie się namachać skrzydełkami, żeby przynieść do ula wziątek. Najpopularniejsze u nas rasy pszczół zachowują wierność kwiatową, czyli pszczoła wylatując z ula po nektar zbiera go tylko na jednym gatunku roślin, ignorując obecność innych. Mamy tu więc do czynienia w ewidentnym konfliktem interesów. Kiedy rośliny konkurują o pszczołę, mamy pełne ramki miodu i niektóre kwiatki słabo zapylone. Kiedy w powietrzu dużo pszczół chętnych do pracy, a mało roślin, pszczelarz zostaje bez miodu, ale za to mniej atrakcyjne dla pszczół gatunki roślin są zapylone. Po trzecie – nie ma nas. Umieszczenie znakomitego pożytku jakim jest trojeść amerykańska na liście gatunków inwazyjnych, skutkujące brakiem możliwości zakładania nowych upraw tej rośliny nawet w ogrodach przy pasiece oznacza, że problemy pszczelarstwa traktowane są marginalnie. Potrzeba rozmów, zrozumienia i prób szukania rozwiązań kompromisowych. Z przeprowadzonych na miejscu rozmów kuluarowych wynika, że związki pszczelarskie nie przejawiają aktywności w tej dziedzinie (nie skorzystano z zaproszenia). Lipa japońska (Tilia japonica Simonk.) z ogromną ilością kwiatów Jednym z wniosków z konferencji było stwierdzenie, że lipy pochodzące z Azji, w tym niezwykle obficie kwitnąca lipa japońska (Tilia japonica Simonk.) należą do elementów niepożądanych, zagrażają gatunkom rodzimym i powinno się zastępować. Czym ? Na przykład lipą warszawską (Tilia x varsaviensis Kobendza). To nic, że do końca nie wiadomo co z czym się wymieszało, nazwa jest piękna i każdy patriota ma obowiązek ją pielęgnować. Przydatność pszczelarska tej lipy jest trochę wątpliwa, ale kto powiedział, że każdy europejski kraj musi być miodem płynący ? Co innego, gdyby taka dyspozycja przyszła z Brukseli. Jak już wspomniałem - lipy są drzewami długowiecznymi. Z tego też względu zagrożenie w postaci niekontrolowanego krzyżowania się jest mniejsze niż w przypadku innych roślin. Za 50 lat prawdopodobnie badanie DNA będzie można przeprowadzić bez noszenia próbki do laboratorium. Tysiące kominków czeka na drewno… Nikt rozsądnie myślący nie będzie kwestionował faktu, że rezerwaty i parki narodowe powinny stanowić ostoję rodzimej przyrody i nie powinno być w nich miejsca dla gatunków obcych i krzyżówek stanowiących zagrożenie dla gatunków rodzimych. Tereny przemysłowe i obszary gdzie prowadzi się intensywną gospodarkę rolną dawno zostały już wynaturzone. Niekiedy nawet młodzi rolnicy z nowoczesnym sprzętem i sporym areałem żyją w przekonaniu, że tylko pestycydy szkodzą pszczołom, a herbicydami można pryskać nawet w dzień. Dodając do tego obawy związane z możliwością uprawy roślin modyfikowanych genetycznie trzeba sobie wyraźnie powiedzieć, że osoby, którym państwo, w imieniu obywateli i za płacone przez nich podatki, powierzyło zadania związane z ochroną przyrody mają przed sobą bardzo wiele pracy. Każdy pszczelarz wie, że bez jego pomocy pszczoły w walce z warrozą są bez szans. Ile o nowszych zagrożeniach dla owadów machających swoimi skrzydełkami w swej misji utrzymania przy życiu środowiska naturalnego wiedzą decydenci ? Tego pszczelarze nie wiedzą. Ponoć każdemu teraz żyje się trudniej, więcej paragrafów, audytów i kontroli. Czemu nam nie ma być trudniej ? Może lepiej było lipę pozostawić w rodzinie lipowatych ? Tekst i foto: Marek Pogorzelec Nasiona 4 gatunków lip można nabyć w sklepie internetowym: Przeczytaj też: Rozmnażanie lip przez szczepienie Rozmnażanie lip przez okulizację

kiedy zbiera się lipę na herbatę